خیلی سخته...

  

خیلی سخته...

خیلی سخته وقتی همه کنارت باشند و باز احساس تنهایی کنی

وقتی عاشق باشی و هیچ کس از دل عاشقت با خبر نباشه

وقتی لبخند می زنی و توی دل گریانی

وقتی تو خبر داری و هیچ کس نمی داند

وقتی به زبان دیگران حرف می زنی ولی کسی نمی فهمد

وقتی فریاد می زنی و کسی صدایت را نمی شنود

وقتی تمام درها به رویت بسته است...

خیلی سخته وقتی بخوای زار بزنی اما نتونی و یواشکی سرت را بزاری رودیوار

خیلی سخته بنای عظیم غرورت را واسه یکی ویرون کنی وبعد بگه...

و سخته یکباره سقف آرزوت بریزه رو سرت

خیلی سخته هر روز صبح بدرقه کسی که هیچ احساسی نسبت به تو نداشته دعا بخونی

سخته وقتی برای برگردوندن عشقت هر روز قلم و کاغذ بگیری دستت و واسه خدا نامه  

بنویسی و بگی خدایا امیدم به تو...

واز همه سختر اینه که حرفهات به اندازه یک کوه باشه ، سنگین و دلت پر از غصه باشه و 

همیشه دنبال یه جرقه باشی که بخواهی به اندازه همه ی سنگینی حرفهای دلت زار بزنی

خیلی سخته...

خیلی سخته که تنهای ، تنهای ، تنها  باشی...!

...

خیلی سخته ... خیلی ...!! 

...